z praktyki biegłego

W świecie finansów granice czasowe wydają się proste: rok obrotowy kończy się 31 grudnia, zamykamy księgi, sporządzamy sprawozdanie i gotowe. Tyle że rzeczywistość lubi płatać figle. Czasem wydarzenia po dacie bilansowej potrafią przewrócić do góry nogami wnioski z już „zamkniętego” roku. I wtedy pojawia się pytanie: czy te zdarzenia powinny wpłynąć na sprawozdanie finansowe, czy może wystarczy o nich tylko wspomnieć w informacji dodatkowej?

Polityka rachunkowości to nie jest tylko plan kont, o którym przypominamy sobie tylko przed badaniem sprawozdania. To praktyczny kompas – i dla księgowych, i dla zarządu – który porządkuje decyzje, ułatwia codzienną pracę i znajduje odzwierciedlenie w opinii biegłego rewidenta.

Dla jednych są jak złoty środek między twardymi przepisami Ustawy o rachunkowości a zdrowym rozsądkiem. Dla innych – jak stąpanie po cienkim lodzie. Uproszczenia rachunkowe, bo o nich mowa, to narzędzie, które potrafi realnie odciążyć księgowość przy sporządzaniu sprawozdania finansowego, ale tylko pod warunkiem, że decyzje są przemyślane – i że mamy do tego odpowiednie podstawy.

Poprawne wyznaczenie szacunków na potrzeby sporządzenia sprawozdania finansowego może być dowodem profesjonalizmu i dojrzałości rachunkowości, ale także niebezpiecznym polem uznaniowości. Szacunki księgowe, czyli te momenty, w których liczby w sprawozdaniu finansowym przestają być oczywiste, a zaczynają być „najlepszym osądem kierownictwa”, potrafią być prawdziwym testem wiarygodności spółki. Bo rachunkowość, choć opiera się na faktach, nie zawsze daje się sprowadzić do kalkulatora.