Poznaj najnowszy wyrok WSA dotyczący korekty faktur po przedawnieniu

Takie stanowisko zajął WSA we Wrocławiu w wyroku z 3 września 2024 r. (sygn. akt I SA/Wr 407/24). W przedmiotowej sprawie faktury za usługi ustanowienia służebności przesyłu zostały wystawione przez nadleśnictwo w 2016 roku, wtedy bowiem powstał obowiązek podatkowy. Wynikające z tego obowiązku zobowiązanie podatkowe przedawniło się z upływem 2021 roku, bowiem nie wystąpiły okoliczności skutkujące zawieszeniem lub przerwaniem biegu terminu przedawnienia.

Nadleśnictwo nie mogło więc po upływie 2021 roku dokonać korekty faktur korygujących z 2021 roku, którymi wcześniej skorygowało faktury za 2016 rok. Przeszkodą do dokonania takich korekt faktur był upływ terminu przedawnienia zobowiązania z tytułu VAT za 2016 rok.

W sprawie nadleśnictwo wystawiło faktury za zobowiązania powstałe w 2016 roku z tytułu czynszu za umowę przesyłu (w kwocie był podatek od nieruchomości). Po kontroli organów podatkowych ustalono wyższy podatek od nieruchomości za 2016 rok. W konsekwencji nadleśnictwo w 2021 roku wystawiło spółce faktury korygujące wystawione w 2016 roku. Spółka ich nie opłaciła. Sprawa toczyła się przed sądami powszechnymi o zapłatę. W 2023 roku sąd apelacyjny zasądził na rzecz nadleśnictwa konieczność dopłaty podatku od nieruchomości, jednak bez odsetek za zwłokę.

Nadleśnictwo chciało dokonać korekty faktury korygującej wystawionej w 2021 roku. W tym stanie faktycznym organ podatkowy uznał, że zobowiązanie się przedawniło i nadleśnictwo nie może dokonać powyższej korekty. W ocenie organu czynsz zafakturowany przez nadleśnictwo fakturami korygującymi wystawionymi w 2021 roku był czynszem za 2016 rok, który przedawnił się z końcem 2021 roku. Z tego wynika, że nie może być już po tej dacie korygowany ani in minus, ani in plus.

Z takim stanowiskiem organu nie zgodziło się nadleśnictwo, w jego ocenie obowiązek podatkowy z tytułu dopłaty czynszu za 2016 rok powstał w dacie wystawienia faktur korygujących, czyli w 2021 roku, bowiem faktura korygującą jest fakturą w rozumieniu ustawy o VAT i jej wystawienie kreuje obowiązek podatkowy w roku jej wystawienia.

W ocenie nadleśnictwa, ponieważ obowiązek podatkowy powstały w związku z wystawieniem faktur korygujących w 2021 roku przekształcił się w zobowiązanie podatkowe także w 2021 roku, to zobowiązanie podatkowe nie mogło powstać w 2016 roku, a co za tym idzie, nie mogło się przedawnić z końcem roku jego powstania (koniec 2021 roku).

W rozpoznawanej sprawie sąd przyznał rację organowi podatkowemu. Zauważył, że istotą faktury korygującej jest korekta faktur pierwotnych – faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości (faktura korygująca w systemie VAT ma taką samą wartość dowodową jak faktura wystawiona pierwotnie).

Zatem nadleśnictwo nie jest uprawnione do wystawienia faktury korygującej w 2023 roku, bowiem termin przedawnienia zobowiązania podatkowego – w rozumieniu art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej – nastąpił z upływem roku 2021 (faktury pierwotne dokumentowały sprzedaż z 2016 roku). W 2023 roku nadleśnictwo nie jest już uprawnione do obniżenia/zwiększenia podstawy opodatkowania oraz zmian kwot podatku należnego ze wskazanych faktur korygujących z 2021 roku.

Nadleśnictwo nie jest uprawnione do wystawienia faktur korygujących, obniżających wartość wynagrodzenia wynikającego z faktur korygujących z roku 2021 wystawionych na spółkę, doprowadzając wartość tego wynagrodzenia do kwot ustalonych w wyroku przez sąd apelacyjny, a tym samym do obniżenia podstawy opodatkowania i podatku należnego za ten okres rozliczeniowy o kwotę wynikającą z tych faktur korygujących.